“ارتباط هنرمند معاصر و سنت, ارتباط پیچیده ایست. از یک سو, برای گروهی از هنرمندان, انکار میراث درخشان گذشته و تعریف و مفهومی که از زیبایی و معنا, در طول قرن ها, ساخته شده و به جا گذاشته شده است ممکن نیست, و از سوی دیگر, برای گروهی, تکرار همین مفهوم و تعریف معین و تثبیت شده نیز, نمیتواند تمامی مسایل انسان معاصر را بازکو کند و در خود جا دهد. چنین می شود که راه تعامل میان این دو جهان جستجو می شود و با روشهایی خاص, راه خل تداوم معنای گدشته در جهان اکروز یافته می شود. بدیهی است این روش, خطیر و بسیار حساس و ظریف است و بر راه رفتن بر روی بندی نازک و لغزنده می ماند که فرو غلطیدن از هر سویی, راه تعامل و تعادل را میبندد و رسیدن به هدف را ناممکن می کند.

نقاشی های ” گل ها و پرنده ها” ی خانم یلدا خواجه زاده از همین مقوله است که دریافتی تازه و متفاوت, نقاشی سنتی ” گل و پرنده” را – که در قرن سیزدهم هجری قمری به اوج خود رسید – به کار میگیرد تا از جهانی دیگرگون شده و در جاهایی ظالمانه و خشن, سخن بگوید و روایت کند.

این مجموعه حاثل به ثمر رسیده ایست از هنرمندی کوشا و ماهر و عمیق که موسیقی و ادبیات کهن ایران را نیز بسیار می ستاید و در آثارش می توان نمونه ها و نشانه های این دلبستگی را سراغ کرد و یافت.

این مجموعه , حاصل کوشش سال های اخیر اوست و می شود امید داشت که بهترین سالهای کار او همچنان در پیش روی او قرار دارند.”

آیدین آغداشلو

آذر 1387